การสู้รบอย่างหนักในซูดาน ซึ่งทำให้ทั้งประเทศตกอยู่ในความโกลาหลและคร่าชีวิตผู้คนไปหลายร้อย ยังสร้างความหวาดกลัวเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของสิงโต 25 ตัวและสัตว์อื่นๆ ในเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่า
อาหรับนิวส์รายงานว่าเขตอนุรักษ์ฯแห่งนี้กล่าวว่าไม่มีไฟฟ้าที่จะจ่ายไฟให้กับรั้วนิรภัยรอบๆ กรงขัง และอาหารของสิงโตก็เหลือน้อย ซึ่งแต่ละตัวต้องการเนื้อ 5-10 กิโลกรัมต่อวัน
ความรุนแรงปะทุขึ้นในเมืองหลวงและทั่วซูดานเมื่อวันที่ 15 เมษายน ระหว่างกองกำลังที่ภักดีต่อผู้บัญชาการกองทัพ Abdel Fattah Al-Burhan และรองผู้บัญชาการของเขาที่กลายมาเป็นคู่ขัดแย้ง Mohamed Hamdan Dagalo ผู้บัญชาการกองกำลังสนับสนุนกึ่งทหารที่ทรงพลัง
“ประการแรก ขออัลลอฮ์ทรงคุ้มครองซูดานและชาวซูดาน” ถ้อยแถลงของศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ซูดาน ซึ่งเตือนต่อไปว่าสถานการณ์ในศูนย์ฯ กลายเป็น “วิกฤต” เช่นกัน
กระทรวงฯ ระบุว่า ไม่มีเจ้าหน้าที่ถาวรประจำอยู่ที่สถานที่แห่งนี้แล้ว ซึ่งอยู่ห่างจากคาร์ทูมไปทางตะวันออกเฉียงใต้ 1 ชั่วโมง ใกล้กับฐานทัพทหารที่มีการ “ปะทะกันอย่างรุนแรงทุกวัน”
เขตรักษาพันธุ์สัตว์มีสิงโต 25 ตัวและสัตว์อื่น ๆ รวมทั้งเนื้อทราย อูฐ ลิง ไฮยีน่าและนก
“เราอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างมากเนื่องจากไฟฟ้าดับในปัจจุบัน และสต็อกอาหารและเครื่องดื่มของเราก็เริ่มจะหมดลง” หน่วยงานดังกล่าวกล่าว พร้อมเสริมว่าหนึ่งในยานพาหนะของพวกเขาถูกขโมยไป
ไฟฟ้าดับกลายเป็น “ภัยคุกคามที่แท้จริง” เพราะศูนย์แห่งนี้พึ่งพาไฟฟ้าเพื่อจ่ายไฟให้กับอุปกรณ์สำหรับคอกสัตว์
“ดังนั้นเราจึงขอวิงวอนให้เจ้าหน้าที่ทุกคนและผู้ที่มีความสามารถในการช่วยเหลือจำเป็นต้องเข้าแทรกแซง … โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้” แถลงการณ์ระบุเพิ่มเติม
ที่อื่น ๆ ในเมืองคาร์ทูม นายแพทย์ Makram Waleed วัย 25 ปี ได้สร้างชุมชน WhatsApp ที่แข็งแกร่งแบ่งผู้เข้าร่วมออกเป็นกลุ่มต่าง ๆ สำหรับเขตต่าง ๆ ของเมืองหลวงเพื่อให้ผู้คนแบ่งปันข้อมูลเกี่ยวกับอุปกรณ์พื้นฐาน
“เมื่อใดก็ตามที่เรามองไปที่พื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง เราพบว่าผู้คนกำลังสื่อสารกันจริงๆ และเราได้รับยาและอาหารจากบางคน” Waleed กล่าว
ความต้องการที่ใหญ่ที่สุดสำหรับคนส่วนใหญ่คือการดื่มน้ำ แต่ก็ยังมีคำขอจำนวนมากสำหรับยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับโรคเบาหวานและความดันโลหิต
“เราไม่มีเงินหรือความช่วยเหลือทางการเงิน เราแค่พยายามทำให้การสื่อสารระหว่างผู้คนง่ายขึ้น” เขากล่าว
เนื่องจากโรงพยาบาลส่วนใหญ่ในคาร์ทูมปิดตัวลง และมีเพียงไม่กี่แห่งที่ยังคงเปิดให้บริการอย่างจำกัด ความต้องการทางการแพทย์จึงรุนแรงขึ้น